بسم الله الرَّ حمن الرَّ حیم

 الحمدلله علی ما انعم و له الشُکر علی ما الهَمَ،و الثناءبما قدّم،من عموم نعم ابتدأها،وسبوغ آلاء اسداها،وتمام منن والاها!

 جمّ عن الإحصاء عددها،و نأی عن الجزاءامدها،وتفاوت عن الإدراک ابدها،وندبهم لاستزادتها باشّکر لاتّصالها،و استحمد الی 

الخلائق بإجزالها، وثنّی بالنّدب الی امثا لها.

و اشهد أن لا اله الّا الله وحده لا شریک له،کلمة جعل الإخلاص تاویلها،وضمّن القلوب موصولها، وانار فی الفکر معقو لها.

خدا را بر نعمت هایش سپاس می گو یم ،و بر تو فیقاتش شکر می کنم ،و بر موا هبی که ارزانی داشته ،ثنا می خوانم.  

بر نعمت های گسترده اش که از آغاز به ما داده. و بر مواهب بی حسابی که به ما احسان فرموده. و بر عطایای پی در پی

که همواره ما را مشمول آن ساخته. نعمت ها یی که از شماره و احصاء بیرون است. و به خاطر گستردگی در بستر زمان

هر گز قابل جبران نیست. و انتهای آن از ادراک انسان ها خارج است. بندگان را برای افزایش و استمرار این مواهب به شکر 

خویش فرا خوانده. و خلایق را برای تکمیل آن به ستایش خود دعوت نموده. و آنان را برای به دست آوردن همانند آنها تشویق 

فرموده.

و من شهادت می دهم که معبودی جز خداوند یکتا نیست. بی مثال است، وشریک و مانند ندارد.

این سخنی است که روح آن اخلاص است،و قلوب مشتاقان با آن گره خورده، و آثار آن در افکار پر بو افکن شده. 

منبع:کتاب خطبه ی حضرت زهرا (س) صفحات10و11