حسین بن غنذر و نیز محمد بن جعفر رزاز با سند خود از امام جعفر صادق(علیه السلام) و از امام رضا(علیه السلام) نقل نموده اند:
این جغد را که می نگری در عهد و زمان رسول خدا(صل الله) در قصر ها و آبادی ها جای می گرفت
و هنگام خوردن و آشامیدن در نزد مردم حاضر می شدند و از طعام و شراب سیر و سیرآب
می گشتند و به منازل و جایگاه های خود باز می گشتند.اما پس از شهادت
امام حسین(علیه السلام) سوگند یاد کردند و متعهد شدند که:
1) از طعام و شراب مردم بهره نبرند زیرا مردم و امت بودند که حادثه ی کربلا را به وجود آوردند.
2) در ویرانه ها و کوهسار ها و صحرا ها هجرت کنند تا از شر امتی که فرزند دختر
پیغمبرشان را کشتند در امان باشند.
3) روز ها روزه دارند و از لانه هایشان بیرون نمی آیند.
4) بعد از افطار تا صبح را بر عزای امام حسین(علیه السلام) ناله میکنند و روزی ای که از طرف
خداوند برایشان مقرر شده و می رسد می خورند و طعام مردم را نمی خورند.
منبع: کتاب سوز اندیشه ها صفحه ی 257
