وقتی آن حضرت به درجه ی شهادت رسید، آن کفار در سلاح و لباس مبارکش طمع کردند. کلاه شریفش را که از خز بود، ماک بن بسر ربود. عمامه ی مبارکش را اخنس بن مرثد برد، که بر سر بست و دیوانه شد. زیر جامه ی آن حضرت را ابحر بن کعب تمیمی برد و پوشید، که زمین گیر و فلج شد. در روایتی دیگر آمده است که دست ها یش خشکید و در تابستان مانند دو تکه چوب بود و در زمستان چرک و خون از دست هایش می آمد.

لباس مبارکش را که از خز بود، قیس بن اشعث ربود، که مجزوم شد و اهل بیتش از  وی دور شدند و او را در محل های جمع آوری زباله و جایی که مدفوع انسان و حیوان می ریزند، افکندند. پیراهن شریفش را اسحق بن حیوةالحضرمی ربود و در بر کرد، که به بیماری برص مبتلا شدو موی سر و رویش ریخت.